Ιουλίου 30, 2007

χρώματα


.
Έχετε προσέξει πώς οι γυναίκες προσδιορίζουν ένα αντικείμενο μέσω του χρώματος;
- Τί αυτοκίνητο έχεις;
- Δεν ξέρω. Ένα κόκκινο είναι.
.
Ίσως γιατί: "το χρώμα, λόγω της τριπλής του υπόστασης (χροιάς, τόνου και χρωματικότητας), έχει τρεις φορές ισχυρότερη συμβολική ικανότητα απ’ ότι οι δύο άλλες οπτικές ιδιότητες της ύλης: η μορφή και η υφή" [Τόσκα Θεανώ-Φάννυ, “Αρχιτεκτονικό Χρώμα: θεωρία και σχεδιασμός”, Εκδόσεις Αδελφών Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 1989].
.
.
Έτσι, για τους σχεδιαστές, το χρώμα μπορεί να λειτουργήσει ως φορέας μιας συμβολικής πληροφορίας καθοριστικής για τη φύση του αντικειμένου: θα έχετε προσέξει πως όλα τα μπουκάλια εφυαλωμένου νερού είναι μπλε ή έχουν μπλε ετικέτα - το συγκεκριμένο χρώμα αποπνέει μια αίσθηση καθαρότητας και δροσιάς. Ανάλογα με τη χρήση του, το χρώμα μπορεί να εξυπηρετήσει την αρχιτεκτονική των αντικειμένων, να τη σεβαστεί, να την πλουτίσει, να την μασκάρει, να υποκρύψει ή τέλος να αναδείξει τη φυσική πραγματικότητα μιας κατασκευής.

Για τη βιομηχανία, το χρώμα είναι ένας εύκολος, γρήγορος και οικονομικός τρόπος εξατομίκευσης των προϊόντων. Το Lancia Y δεύτερης γενιάς ήταν διαθέσιμο σε 500 και πλέον χρωματισμούς, για να είστε βέβαιοι ότι κανένας άλλος δεν έχει όμοιο με το δικό σας. Πολύ πριν απ' αυτό, ο Henry Ford συνήθιζε να λέει: "μπορείτε να παραγγείλετε το Model T σε οποιοδήποτε χρώμα αρκεί να είναι μαύρο". (κι αλήθεια, γνωρίζετε το γιατί;)



Η επίδραση των χρωμάτων στην ανθρώπινη ψυχολογία είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο που έχει απασχολήσει ψυχολόγους, εικαστικούς, αρχιτέκτονες, ακόμη και φιλοσόφους. Σύμφωνα με τον Goethe: «τα χρώματα επικοινωνούν με την ψυχή αναταράσσοντάς την αισθησιακά, ξυπνώντας συγκινήσεις, γεννώντας ιδέες που άλλοτε μας ξεκουράζουν και άλλοτε μας διεγείρουν, προκαλώντας είτε τη θλίψη είτε τη χαρά».
.
.
Τί είναι για σας το χρώμα;
_____________________________________
.
εικόνες:
.
1. Fiat 500. Αν επιμένετε να αναζητάτε πληροφορίες για το νέο πεντακοσαράκι, τότε εκτός από το κείμενό μας 50 χρόνια 500, μπορείτε να διαβάσετε μια εκτενή σχεδιαστική ανάλυση ή να εντυπωσιαστείτε από την τελετή που οι Ιταλοί ετοίμασαν τη βραδιά της παρουσίασής του (αν κι εδώ, μάλλον θα χρειαστείτε μια εγγραφή μέλους).
.
2. Φλυτζάνια πορσελάνης TOUCH! της εταιρίας KAHLA, σχεδιασμένα από τις Barbara Schmidt και Regina Hadersbeck
.
3. Πολυθρόνες Cloud σχεδιασμένες από τον Carlo Bartoli.
.
4. Πινέλα βαφής Shur-Line. Εργονομικά σχεδιασμένα για καλύτερο κράτημα, από την Metaphase Design Group

19 σχόλια:

almaro είπε...

Ζωή, δηλ. αίσθημα-συναίσθημα.
Αντίληψη των πραγμάτων, προσδιορισμός τους, επικοινωνία. Κι όταν εμείς οι γυναίκες προσδιορίζουμε το αντικείμενο με το χρώμα του, στην ουσία δεν μιλάμε γι' αυτό το ίδιο, αλλά για τον άνθρωπο που συνδέεται μαζί του: χρήστη ή δημιουργό. Με όλα τα παρελκόμενα αυτής της σύνδεσης. Νομίζω, τουλάχιστον. Μήπως όχι;

Ανώνυμος είπε...

Παντως οι περισσότερες γυναίκες που ξέρω, ξεχωρίζουν τα αυτοκίνητα από την πινακίδα τους, κάτι το οποίο δεν προσέχω ποτέ, αντίθετα από το χρώμα που είναι από τα πρώτα που προσέχω. Συνφωνώ για τις ιδιότητες του χρώματος (βέβαια έχω LANCIA Y αλλά πρώτης γενιάς) αλλά αμφιβάλλω για την καίρια επίδρασή των χρωμάτων στον γυναικείο ψυχικό κόσμο.
Δεν άκουσα ποτέ π.χ. φωρούσα κάτι ρόζ ρούχα.

antikeimena είπε...

Ενδιαφέρουσα αντιπαράθεση: από τη μια έχουμε την ποιητική αντίληψη της Αlmaro που προσδιορίζει το χρώμα ως συναίσθημα ή ως την ίδια τη ζωή, και από την άλλη ο tster μας περιγράφει μια γυναίκα ορθολογίστρια που εντοπίζει τα αυτοκίνητα από τον αριθμό κυκλοφορίας και δεν αντιδρά στα χρωματικά ερεθίσματα.

Εσείς τί λέτε;

_________________________
@tster: είναι αλήθεια ότι δεν θα ακούσουμε ποτέ τη φράση "φορούσα κάτι ρόζ ρούχα" από γυναικεία χείλη. Κι αυτό γιατί τόσο η απόχρωση του "ροζ" όσο και η περιγραφή των ενδυμάτων θα περιγράφονται επακριβώς.

@tster2: γιατί είχα την εντύπωση ότι είχες το Υ δεύτερης γενιάς; (σημειωτέον, αυτό που κυκλοφορεί είναι το τρίτης)

Ανώνυμος είπε...

lancia Y πρώτης γενειάς διότι το προηγούμενο νομίζω ότι ήταν Υ10.
Οι γυναίκες είναι ορθολογίστριες ακόμα και αν το κρύβουν καλά.(Για αυτό και δεν είναι ασθενές φύλλο.)
Τέλος πάντων για να αποφύγουμε την εκτός θέματος συζήτηση και να γυρίσουμε στο χρώμα, κατά βάθος συμφωνώ με την almaro, είτε είναι ο αριθμός είτε είναι άλλο εξωτερικό χαρακτηριστικό (χρώμα, σχήμα κλπ.) γίνεται αντιστοίχιση στο χρήστη και πιθανό υποψήφιο θήραμα. Για αυτό και δεν θα δείτε πολλές γυναίκες να τους τρέχουν τα σάλια θαυμάζοντας τέτοια αντεικίμενα σε μια έκθεση: δεν τα οδηγεί κανένας....

antikeimena είπε...

εξαιρετική η παρατήρηση στο τέλος!

Να εξομολογηθώ πάντως πως εμπνεύστηκα το post μετά από μία αξιολόγηση έκθετηρίου αυτοκινήτων μέσω ερωτηματολογίων, στο ερώτημα των οποίων: "τί άλλο θα θέλατε να μάθετε για το αυτοκίνητο;", οι 7 στις 10 γυναίκες απάντησαν: "τα διαθέσιμα χρώματα". Λέτε να επρόκειτο για... συνωμοσία;

(το ίδιο Υ εννοούμε τελικά. Απλά επειδή το πρώτο είναι "Υ10" και το τελευταίο "Ypsilon", τα μετράω όλα ως "Υ")

Ανώνυμος είπε...

Θα κάνω μια απόπειρα να προσεγγίσω όλα όσα ειπώθηκαν πάνω στο χρώμα, όχι από την σκοπιά του βιομηχανικού design, αλλά από τη σκοπιά του κινηματογράφου...
Αλήθεια, έχετε αναρωτηθεί ποτέ με ποιον τρόπο μπορεί ένας σκηνοθέτης να αξιοποιήσει το χρώμα σε μια ταινία, ως στοιχείο ενδεικτικό της αποκαλυπτικής του σχέσης με την αρχιτεκτονική?...
Μέσα από την έρευνά μου για την απεικόνιση του μοντερνισμού στο κινηματογραφικό έργο του Jacques Tati, μελέτησα τον τρόπο που ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης χειρίζεται τη χρήση του χρώματος - ή το αντίστροφο: την απουσία του.
Το χρώμα στον χώρο για τον Tati δεν είναι ένα αντικειμενικό γεγονός...
Έτσι, στην ταινία "Mon Oncle", παρατηρούμε ότι σε αντίθεση με τον "παλιό" κόσμο της ταινίας ο οποίος παρουσιάζεται με θερμά χρώματα (ώχρα, κόκκινο, κίτρινο, πορτοκαλί), ο μοντέρνος κόσμος (με τις μινιμαλιστικές γραμμές, τις γυαλιστερές επιφάνειες και τις αυστηρές γεωμετρικές διατάξεις) παρουσιάζεται με ψυχρά χρώματα (γκρι, άσπρο, μάυρο, μπλε).
Ιδιαίτερα το ΜΕΤΑΛΛΙΚΟ ΜΠΛΕ, ένα από τα βασικά χρώματα της κατοικίας Arpel, το χρησιμοποιήσαν στους πίνακές τους ζωγράφοι, όπως η Natacha Lesueur, o Phillipe de Champaigne και o Nicolas Poussin. Αξίζει να σημειωθεί ότι τους ζωγράφους αυτούς δεν τους ενδιέφερε η αρμονία των συνθέσεων αλλά η χρωματική σύγχυση και δυσαρμονία. Ακόμα, ο κήπος της κατοικίας Arpel, που έχει ως κύρια χρώματα το κίτρινο και το πράσινο, θυμίζει τις αυστηρές γεωμετρικές συνθέσεις του Mondrian, με τη διαφορά ότι δεν αποτελεί δείγμα του κονστρουκτιβισμού αλλά έναν κήπο kitch, προορισμένο για ανθρώπους δίχως γούστο-γεγονός που τον κάνει ακόμα πιο αστείο...
(όπως συνηθίζει να λέει και ο Μαρτινίδης στις διαλέξεις του...: "το να οδηγείς μια mercedes 300sl, και από το μπρελόκ του αυτοκινήτου σου να κρέμεται ένα τσολιαδάκι....αυτός είναι ο ορισμός του kitch!!!!")
Από την άλλη, στην ταινία του "Playtime", ο Tati, ως ένας "αφηρημένος ζωγράφος" (όπως υποστηρίζει και ο ίδιος στα Cahiers du Cinema, 1979), χρησιμοποιεί το χρώμα ως βασικό στοιχείο σύνθεσης της κινηματογραφικής εικόνας, με τρόπο ώστε η τελική σύνθεση να θυμίζει αφηρημένη νωπογραφία με επιρροές από Mondrian, Klee και Malevitch.
Οι εσωτερικοί χώροι χαρακτηρίζονται από απόλυτη μονοχρωμία, δημιουργώντας στον θεατή την ψευδαίσθηση ενός χώρου μονότονου και μη ευχάριστου αισθητικά.
Στην αυστηρή επανάληψη των αρχιτεκτονικών μορφών αντιστοιχεί η ουδετερότητα των ήχων και των χρωμάτων. Οι εργαζόμενοι της Tativille ντύνονται με γκρίζα, άσπρα ή μπεζ ρούχα, έχουν γκρι καπέλο και πάντα μια επαγγελματική τσάντα στο χέρι. Τα χρώματα αυτά ακολουθούν στην ουσία τον γκρίζο τόνο της αρχιτεκτονικής της πόλης. Η Tativille, σύμφωνα με τον Tati, συνιστά "μια ακραία μορφή βίας".
Μια ανάλογη μορφή "ΧΡΩΜΑΤΙΚΗΣ ΒΙΑΣ" χρησιμοποίησε και ο George Lucas στην ταινία του THX1138, όπου το απόλυτο λευκό έχει τη δύναμη να ασκεί μια μορφή τυρρανικής εξουσίας στα ανθρώπινα όντα.....
Στο "Playtime", το γκρι είναι το χρώμα που επιβάλλεται από τους αρχιτέκτονες στα κτίρια και που επιτρέπει στα κτίρια να ταιριάζουν με τα γκρι κοστούμια των ανερχόμενων στελεχών, ώστε όλοι να καταλαβαίνουν τις προθέσεις και των δύο....

(...κάτι ανάλογο δεν θα μπορούσε να ισχύει και για μια κόκκινη alfa romeo ή μια κόκκινη ferrari...για μία ασημί rolls royce phantom....για μια μαύρη ή μία ασημί mercedes...ή για μια κατακίτρινη lamborghini...?!)

φιλιά

antikeimena είπε...

@ioanna:

Χαίρομαι που αναφέρθηκες στο Mon Oncle του Tati, όχι μόνο ως ευκαιρία ανάπτυξης της ενδιαφέρουσας ρητορικής σου, αλλά και ως μια ταινία από τις πλέον αγαπημένες μου (για του λόγου το αληθές, διαβάστε εδώ).

Η χρήση του χρώματος στον κινηματογράφο, όπως και η χρήση των αντικειμένων (φορείς μεταξύ άλλων και του χρώματος) στον κινηματογράφο είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο.

Ο διαχωρισμός θερμών/ψυχρών χρωμάτων στο Mon Oncle είναι ένα εύστοχο παράδειγμα διακριτικού σκηνοθετικού χειρισμού. Τόσο διακριτικό που για τους περισσότερους περνά απ' ευθείας στο θυμικό επίπεδο, δημιουργώντας την ανάλογη διάθεση (θερμό-νοσταλγία / ψυχρό-αποστασιοποίηση, κριτική ματιά. Μόνο ο μυημένος στις κιν/φικές τεχνικές θα παρατηρήσει το αίτιο παρά θα αισθανθεί το αποτέλεσμα). Λιγότερο διακριτικά παραδείγματα (όπως εκείνο του κοριτσιού με το κόκκινο φόρεμα στη "Λίστα του Σίντλερ"), καταφεύγουν στο διαχωρισμό ασπρόμαυρων/έγχρωμων σκηνών, με το ασπρόμαυρο να κατέχει συμβολικά τη θέση της ανάμνησης(flashback), του ονείρου, του σκοτεινού απαισιόδοξου μέλλοντος (Alphaville, Jean Luc Godard), ή της χώρας των νεκρών (Dead Man, Jim Jarmusch). Το δίπολο: χρώμα-ζωή, ασπρόμαυρο-θάνατος, για να αναφερθώ στο σχόλιο της almaro, αναπτύσσεται ευρηματικά στο Pleasantville (Gary Ross). Ωραίο θέμα άνοιξες… μάλλον θα πρέπει να περιοριστώ...
____________________________

ΥΓ1: Το αποστειρωμένο γκρί κουστουμιών και περιβάλλοντος (που αναλύεις), λειτουργεί μάλλον ως έλλειψη χρώματος (και κατ' επέκταση ζωής, συναισθήματος) και ως υπαινιγμός προς το υλικό που το μοντέρνο κίνημα θεοποίησε.

ΥΓ2: Όσο για τα αυτοκίνητα που αναφέρεις, ενδεικτική μπορεί να είναι ακόμη και η απουσία του χρώματος. Τα αγωνιστικά αυτοκίνητα της Mercedes του '50 λ.χ., γνωστά και ως "ασημένια βέλη", όφειλαν το ασημί τους χρώμα στην... έλλειψη βαφής (για εξοικομόμηση... βάρους). Ακόμη όμως και η επιλογή αυτή, μέσα από την ειλικρίνεια του υλικού (αλουμίνιο), λειτουργούσε ως ένας σαφής τεχνολογικός συμβολισμός, ενδεικτικός της φιλοσοφίας των γερμανικών προϊόντων.

museologist είπε...

Πολύ ενδιαφέρον το θέμα των χρωμάτων και αντικειμένων. Για να παραμείνω στα αυτοκίνητα, πάντα μου έκανε εντύπωση ότι μερικά σχήματα αυτοκινήτων ταιριάζουν περισσότερο με κάποια χρώματα και λιγότερα με άλλα. Δεν μου έρχεται στο νου κάποιο παράδειγμα. Έχετε και σεις την ίδια εντύπωση ή μήπως είμαι μόνο εγώ;

antikeimena είπε...

[μου αρέσει που ακόμη και όταν προσπαθώ να ξεπεράσω την αδυναμία μου στο αυτοκίνητο και να γράψω γενικότερα, με επαναφέρετε στην... τάξη]

@museologist
σίγουρα δεν είναι μόνο δική σου εντύπωση. Υπάρχουν χρώματα που μπορεί να αναδεικνύουν ένα σχήμα, ή να συμπνέουν με το χαρακτήρα ενός αυτοκινήτου. Χρώματα που να ασκούν ακατανίκητη έλξη σε ένα κοινό και να προκαλούν αφόρητη δυσφορία σε ένα άλλο. Φαντάζεσαι μία... μπεζ Ferrari ή μια πορτοκαλί Corolla; ("you can spend 15.000 pounds to buy a Corolla, or spend these money to get yourself a life" που λέει και ο Jeremy Clarkson)

Πολλές φορές η συμβατότητα χρώματος και σχήματος μπορεί να κρίνεται σε μικρές λεπτομέρειες. Η γλυπτική διαμόρφωση των επιφανειών μπορεί λ.χ. να απαιτεί τη συνδρομή ενός ανακλαστικού χρώματος, που θα αναδεικνύει το σχήμα μέσα από τις αντανακλάσεις του φωτός (τα σχεδιαστικά κέντρα των αυοκινητοβιομηχανιών (designers και modellers), μελετούν πάντα το σχήμα με βάση τις αντανακλάσεις του φωτός πάνω σε αυτό).

Σε άλλες περιπτώσεις, μία κακή αναλογία κενών και πλήρων (μεταλλικές επιφάνειες και ανοίγματα/παράθυρα), μπορεί να καλυφθεί με την επιλογή ενός σκούρου χρώματος. Κάτι τέτοιο, μειώνει την αντίθεση ανάμεσα στις μεταλλικές και γυάλινες επιφάνειες (που κατά κανόνα φαίνονται μαύρες), αμβλύνοντας το συσχετισμό.

Ακόμη και το ίδιο χρώμα επάνω στο ίδιο αυτοκίνητο μπορεί να δημιουργεί τελείως διαφορετικές εντυπώσεις από τόπο σε τόπο. Έχεις προσέξει ότι τα κόκκινα αυτοκίνητα φαίνονται καλύτερα (πιο όμορφα) στην Αγγλία απ' ότι στην Ελλάδα;

[περιμένω σχολιασμό του δίπτυχου London double-decker και K6 Telephone Box...]

museologist είπε...

Λοιπόν, αυτή ήταν πολύ ενημερωμένη απάντηση, ευχαριστώ! Δεν το είχα προσέξει αυτό με τα κόκκινα αυτοκίνητα, να ένα καλό focus για τη διαδρομή προς το σπίτι...

Τα κόκκινα double decker του Λονδίνου και οι τηλεφωνικοί θάλαμοι είναι υπέροχα. Νομίζω ότι δεν κυκλοφορούν πλέον τα λεωφορεία, πρόσφατα πρέπει να απέσυραν και τα τελευταία, αν θυμάμαι καλά. Οι θάλαμοι υπάρχουν φυσικά, αν και μάλλον χρησιμοποιούνται περισσότερο από τουρίστες...

πετρούλα είπε...

Χμμμ...χρώμα. Πάντα θεωρούσα το χρώμα μια εντελώς υποκειμενική αξία. Γιατί είναι σχεδόν βέβαιο πως κάθε άνθρωπος το βλέπει διαφορετικά. Μπορεί αυτό να συμβαίνει με όλα όσα γίνονται αντιληπτά απο τις αισθήσεις, όπως ήχοι, γευσεις, υφές... το χρώμα ωστόσο είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Το κόκκινο μεν είναι κόκκινο, αλλά το καρμίνι πλησιαζει στο βερμιγιόν;
Μπερδέυτηκα

[ενδιαφέρον μπλογκ!]

antikeimena είπε...

@πετρούλα
καλωσόρισες κι ευχαριστώ!

καρμίνι?? Βερμιγιόν??? Τώρα τί έχει να πει ο tster για τις γυναίκες που δεν ασχολούνται με το χρώμα;

Ανώνυμος είπε...

kalhmera.
ioanna einai foititria arxitektonikhs kai to ereunitiko mou thema exei san thema to playtime tou jacques tati kai to sxolio tou ston monterno tropo zwhs.... tha mou itan polu xrhsimo an mou estelnes tis apopseis me kapio mail.. zpolizou@gmail.com
euxaristw polu!

zwhtsa είπε...

kai genika opoios gnwrizei epi tou thematos help me :)

Ανώνυμος είπε...

i have seen your blog its interesting and informative.
I really like the content you provide in the blog.
But you can do more with your blog spice up your blog, don't stop providing the simple blog you can provide more features like forums, polls, CMS,contact forms and many more features.
Convert your blog "yourname.blogspot.com" to www.yourname.com completely free.
free Blog services provide only simple blogs but we can provide free website for you where you can provide multiple services or features rather than only simple blog.
Become proud owner of the own site and have your presence in the cyber space.
we provide you free website+ free web hosting + list of your choice of scripts like(blog scripts,CMS scripts, forums scripts and may scripts) all the above services are absolutely free.
The list of services we provide are

1. Complete free services no hidden cost
2. Free websites like www.YourName.com
3. Multiple free websites also provided
4. Free webspace of1000 Mb / 1 Gb
5. Unlimited email ids for your website like (info@yoursite.com, contact@yoursite.com)
6. PHP 4.x
7. MYSQL (Unlimited databases)
8. Unlimited Bandwidth
9. Hundreds of Free scripts to install in your website (like Blog scripts, Forum scripts and many CMS scripts)
10. We install extra scripts on request
11. Hundreds of free templates to select
12. Technical support by email

Please visit our website for more details www.HyperWebEnable.com and www.HyperWebEnable.com/freewebsite.php

Please contact us for more information.


Sincerely,

HyperWebEnable team
info@HyperWebEnable.com

Ανώνυμος είπε...

καλημέρα καλησπέρα..

Πονάν τα μάτια μου διαβάζζοντας αυτό το μπλογκ.οχι γιατί δεν συμφωνά αλλά γιατί εχω κολήσει τη μούρη μου στην οθώνη!

Είχα τρομερή αγωνία να τα διαβάσω όλα μήπως και κάποιος αναφερθεί σε μια ερώτηση που με τυρανάει καιρό τώρα, αν και φαντάζομαι οτι θα είναι κλασική.Ίσως όχι..πείτε μου.

και θα την διατυπώσω ειδικά για εσένα αντικείμενο:

Μια κόκκινη φεράρι συνεχίζει να είναι κόκκινη όταν την παρκάρεις στο γκαράζ και σβήσεις τα φώτα;

Δηλαδή το χρώμα είναι χαρακτηριστικό ή ιδιότητα; ή και τα 2;
Το χρώμα υπάρχει; Ή υπάρχει γιατί υπάρχει το φως, όταν υπαρχει.

(συνχρωρέστε μου τυχόν ορθογραφικά λάθη, είμαι στο εξωτερικό καιρό και έχω αποσυνδεθεί λιγουλάκι).

Ορέστης

antikeimena είπε...

Αγαπητέ Ορέστη

αυτή είναι ίσως η πιο ενδιαφέρουσα ερώτηση που έχει διατυπωθεί ποτέ στο blog...

Ίσως γιατί αποτελεί λιγότερο ερώτηση και περισσότερο στοχασμό.

Μήπως τελικά πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό που αποδίδεται στην ύλη λόγω της ιδιότητάς της να ανακλά διαφορετικές συχνότητες του ηλιακού φάσματος;
Μήπως μια κόκκινη Ferrari κάτω από ένα διαφορετικό φάσμα ακτινοβολίας μπορεί να προβάλλει μωβ, πράσινη ή μπεζ (για να ανακαλέσω τη "γραφή" των αντικειμένων σε υπέρυθρο φιλμ)?
Και αν το χρώμα παύει να υφίσταται με την κατάργηση του φωτός, που μπορεί άραγε να οφείλεται η ικανότητα των συναισθητικών ανθρώπων να αντιλαμβάνονται το χρώμα με την... αφή?
Μήπως απλά όταν παύει η συνθήκη (του φωτός) το χαρακτηριστικό εξακολουθεί, αλλά καθίσταται άνευ νοήματος?
Μήπως τελικά κάθε παύση συνθήκης καθιστά το ανάλογο χαρακτηριστικό άνευ νοήματος?

Και για να προχωρήσω το συλλογισμό αναδιατυπώνοντας το ερώτημα: "Μια κόκκινη Ferrari συνεχίζει να είναι Ferrari όταν την παρκάρεις στο γκαράζ και σβήσεις τα φώτα?"

antikeimena είπε...

σ' ευχαριστώ που αναζοπύρωσες τη διάθεση επαναφοράς σ' ένα blog που είχε ατονήσει τελευταία...ελπίζω να μη σε πειράζει που έγινες post...

Ανώνυμος είπε...

Ομολογώ, δεν ήμουν σε αυτή την ιστοσελίδα εδώ και πολύ καιρό ... όμως ήταν μια άλλη χαρά για να δείτε Είναι ένα τόσο σημαντικό θέμα και αγνοείται από τόσους πολλούς, ακόμα και επαγγελματίες. Σας ευχαριστώ για να βοηθήσει την καλύτερη ενημέρωση των πιθανών θεμάτων.