Φεβρουαρίου 24, 2007

Take Five

[5 αντικείμενα περιγράφουν τα antikeimena]

Ευχαριστώ τη speira για την πρόσκλησή της στα τελευταία δρώμενα της μπλογκόσφαιρας. Πιστός στο πνεύμα του blog, αφήνω 5 αντικείμενα να μιλήσουν για μένα:


To αντικείμενο των παιδικών μου χρόνων
Με κανένα άλλο αντικείμενο δεν ασχολήθηκα τόσο πολύ όσο με τα Lego Technics. Ίσως επειδή δεν είναι αντικείμενο αλλά συστατικό ενός ολόκληρου κόσμου. Στα παιδικά μου χρόνια έφτιαχνα κάθε μέρα και μια νέα κατασκευή (ποτέ φυσικά εκείνες των οδηγιών της Lego). Καμιά από αυτές δεν επιζούσε για περισσότερες από μια-δυο μέρες, αρκετές όμως επέζησαν μέχρι σήμερα ως αναμνήσεις ενός κατασκευαστικού κατορθώματος.



Το αντικείμενο των ταξιδιωτικών μου ονείρων
Μυστήρια, αινιγματική, άμεσα συνυφασμένη με τις ποιητικές εικόνες των παιδικών μου αναμνήσεων στο Παρίσι, προικισμένη με μία φόρμα αξεπέραστης γλυπτικής κομψότητας (ο Flaminio Bertoni που τη σχεδίασε ήταν άλλωστε γλύπτης), η Citroen DS ήταν ένας «νέος Ναυτίλος». Μαζί θαυμάζω και το κείμενο που ο Roland Barthes εμπνεύστηκε από αυτή, ως υπόδειγμα σημειολογικής ανάλυσης του σχεδιασμού αυτοκινήτων.


Το αντικείμενο που δεν έχω (και κανείς δεν με πιστεύει)
Δίχως διάθεση να αμφισβητήσω τα αντικειμενικά πλεονεκτήματα της κινητής τηλεφωνίας, απεχθάνομαι την κουλτούρα που αυτή επισύρει: έλλειψη σεβασμού της παρέας, ασυνέπεια στον τόπο και χρόνο του ραντεβού, αλλεπάλληλες αλλαγές προγράμματος. (υποψιάζομαι ότι θα κυνηγηθώ γι’ αυτό)



Τα αντικείμενα ενός κόσμου που χάνεται…
Λατρεύω τις μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά και που ο σύγχρονος καταναλωτικός πολιτισμός τείνει να εξαλείψει στο όνομα μιας ισοπεδωτικής πλειοψηφίας: την απτή διαδικασία εμφάνισης ενός φιλμ, την οικονομία μιας τέχνης που μελετά και υπολογίζει πριν πατήσει το κουμπί (έναντι της ασύδοτης λήψης ψηφιακών φωτογραφιών με το άλλοθι του μηδενικού κόστους), την υφή, το άρωμα και τη γεύση των ασυσκεύαστων τροφίμων (έναντι της πλαστικής ομοιογένειας των σούπερ μάρκετ), την ανατροφοδότηση μιας υδραυλικής κρεμαριέρας (έναντι ενός άψυχου τιμονιού με ηλεκτρική υποβοήθηση). Προτιμώ τη βραδύτητα ως συνώνυμο της μνήμης (από την ταχύτητα ως συνώνυμο της λήθης), την τελετουργία μίας εξόδου στην αγορά της πόλης (από την διεκπεραιωτική επιδρομή στον επίπλαστο κόσμο του εμπορικού κέντρου), τις αίθουσες των παλιών συνοικιακών κινηματογράφων, τις ατέλειες ενός φθαρτού αλλά αυθεντικού κόσμου.


Χωρίς αντικείμενο
Απολαμβάνω τις λίγες ξεχωριστές συζητήσεις που αφήνουν πίσω τους ένα αίσθημα πληρότητας, πνευματικής ευφορίας και αισθητικής απόλαυσης. Εδώ δεν απαιτείται κανένα αντικείμενο του απτού κόσμου. Χρειάζεται όμως ένα καλό αντικείμενο συζήτησης.

.

.
Πέντε bloggers με τους οποίους θα συζητούσα ευχάριστα και γι' αυτό τους προσκαλώ στο παιχνίδι των αποκαλύψεων, είναι οι:
almaro
katerina
museologist
neraida
tzitzifoula

8 σχόλια:

speira είπε...

Απολαυστικο! Σταθηκα στα 2, 3 και 5. Το κειμενο του Barthes το καταευχαριστηθηκα.

almaro είπε...

Νομίζω ότι είναι ό,τι καλύτερο έχεις γράψει μέχρι τώρα. Ίσως γιατί όταν μιλάμε για τον εαυτό μας, μιλάμε πάντα καλύτερα. Επίτρεψέ μου βέβαια, να θεωρήσω ως το σημαντικότερο κεφάλαιο της ιστορίας σου το (1), αφού αν δεν υπήρχε αυτό θα εκτιμούσες λιγότερο όλα τα υπόλοιπα, καθώς και να θαυμάσω το (4), τον πιτσιρίκο με το ψωμί στο χέρι: η ίδια η ζωή.

Ααα, δεν έχω καταλάβει τι πρέπει να κάνω όταν με ... καλούν φίλοι bloggers. Υπάρχει κάποιο μυστήριο; Θα παίξουμε κάποιο παιχίδι; "Μέσα" εγώ.

speira είπε...

ΔΙΟΡΘΩΣΗ: Οχι το 3, το 4 ήθελα, αρα εχουμε 2,4,5. ουφφφ.

antikeimena είπε...

ευχαριστώ :)

speira, πολύ χάρηκα που μοιράστηκες την απόλαυση του κειμένου του Barthes. Πολύ περισσότερο αν αναλογιστείς ότι η ελληνική έκδοση του βιβλίου "Μυθολογίες" δεν έκρινε απαραίτητο να το συμπεριλάβει...

Almaro, το παιχνίδι έχει ως εξής: κάθε προσκεκλημένος blogger γράφει πέντε πράγματα (σχόλια) για τον εαυτό του και προσκαλεί με τη σειρά του άλλους πέντε να ακολουθήσουν. (απλά τα δικά μου ήταν ιδωμένα μέσα από αντικείμενα, λόγω θεματολογίας του blog)

Neraida είπε...

Τα δύο πρώτα μου θυμίζουν κι εμένα την παιδική μου ηλικία για παρόμοιους λόγους. Τα δύο τελευταία με βρίσκουν σύμφωνη. Μοιάζουν οι άνθρωποι... Όσο για το τρίτο, δυστυχώς έχω και μάλιστα δύο! "Αιχμαλωσία από την τεχνολογία", έτσι αποκαλώ την όλη φάση... Μου άρεσε πολύ το κείμενό σου και ιδιαίτερα οι φωτογραφίες. Όπως κάθε post σου, πολύ προσεγμένα! Σε ευχαριστώ που μου έδωσες...πάσα. Με τιμά. Καλό απόγευμα.

antikeimena είπε...

neraida, συμφωνώ ότι μοιάζουν οι άνθρωποι (πολύ περισσότερο τις φορές που είναι ειλικρινείς). Το παράξενο είναι πως ο κόσμος δείχνει να τραβά προς κατεύθυνση άλλη από εκείνη που μας ενώνει...

Σ' ευχαριστώ πολύ για την απάντηση, τα σχόλια και τα καλά σου λόγια.

Α, ναι! Και όσον αφορά το τρίτο: "καλή λευτεριά".

Neraida είπε...

:)

Ανώνυμος είπε...

i cant understand a word of greek, it's literally 'all greek to me', but i thoroughly enjoyed this blog, i look forward to future visits.... :)

stacy