Αν οι γραφιστικές αρετές των περιοδικών και των εικονογραφημένων βιβλίων έλκουν το μάτι σας, σίγουρα θα έχετε ευχηθεί να μπορούσατε κοσμήσετε το χώρο σας με αυτές χωρίς να καταφύγετε στο βάρβαρο σκίσιμο των σελίδων. Φαίνεται λοιπόν πως κάποιος designer είχε την ίδια σκέψη με σας, αφού η κορνίζα αυτή δημιουργήθηκε για να φιλοξενεί ανοιχτά βιβλία και να καδράρει το περιεχόμενό τους.
Το πλαίσιο αποτελείται από ένα εννιαίο κομμάτι μετάλλου, ώστε να αποφεύγονται κατασκευαστικές ατέλειες και φθορές από το χρόνο. Η εσωτερική προθήκη είναι κατασκευασμένη από χυτό πλαστικό και έχει το σχήμα ανοιχτού βιβλίου, ενώ τα τρία επιμέρους τμήματα (γυαλί, προθήκη και πλαίσιο) συγκρατούνται μεταξύ τους με μαγνητικά κλιπς κάνοντας τη χρήση και ρύθμιση της κορνίζας απλή, εύκολη και γρήγορη.
Με τον τρόπο αυτό, η γραφιστική δουλειά των συντακτών ανάγεται σε έργο τέχνης, και ταυτόχρονα σε ένα έκθεμα με το χαρακτηριστικό του εφήμερου. Η κορνίζα σας δίνει τη δυνατότητα να εκθέσετε κάθε φόρα την αγαπημένη σας σελίδα, αλλάζοντας τη διακόσμηση ανάλογα με τις διαθέσεις και την ψυχολογία σας. ή ακόμη και ανάλογα με τον αναμενόμενο επισκέπτη. Ρομαντική πρόσκληση σε γεύμα; "Η ιστορία του τανγκό". Ανοιχτές ερωτικές βλέψεις; "Κάμα Σούτρα". Καφές με τη γειτόνισσα; "Οι συνταγές της Βέφας". Προσπάθεια εντυπωσιασμού; Δοκίμια του Κορνήλιου Καστοριάδη...
Συμβολικά, η χρήση μιας τέτοιας κορνίζας αποθεώνει τους διπλούς κώδικες της μεταμοντέρνας κουλτούρας. Αν η φωτογραφική αναπαραγωγή των εικόνων παραχώρησε τη θέση του έργου τέχνης στο πιστό του αντίγραφο, η κορνίζα προχωρά σε μία δεύτερη αντικατάσταση: αυτή του αντιγράφου από τη βιβλιογραφική αναφορά. Έτσι, η κάθε σελίδα που καδράρετε, αποτελεί και μια μεθερμηνεία του αντικειμένου που αφορά. Η Μόνα Λίζα δεν είναι πια η Μόνα Λίζα, αλλά μια εικόνα της στον Κώδικα Ντα Βίντσι (αν όχι σε ένα σκανδαλοθηρικό δημοσίευμα περί του Κώδικα Ντα Μήτσι). Δικαίως αινιγματικό λοιπόν το χαμόγελο, εύλογος και ο τίτλος ...
Εσείς τί θα δημοσιεύατε;
6 σχόλια:
Μερικές φορές αγαπητέ μου, όταν μιλάς για «Εφήμερο έκθεμα μέσο έκφρασης διαθέσεων και προσωπικής ταυτότητας, που αποτελεί κι αυτό, όπως όλα τα εκθέματα, μεθερμηνεία του αντικειμένου στο οποίο αναφέρεται» ως μουσειολόγος θα ήθελα να δημοσιεύσω .. εσένα.
Η σελίδα σου βέβαια θα ήταν σε μορφή «στατική» και μη μεταβαλλόμενη, αντιθέτως από την ζωή της στον χώρο του internet. Αλλά μήπως αυτό δεν συμβαίνει με όλα τα εκθέματα; Το σταμάτημα του χρόνου και η συγκεκριμένη άποψη ενός αντικειμένου αποτελεί ‘μουμιοποίηση’ του και προβάλει πολύ περισσότερο τον άνθρωπο που ερμηνεύει παρά το αντικείμενο που ερμηνεύεται.
Πείτε μου όμως όλοι: ποιος ο σκοπός του να διατηρήσω μία εικόνα ή έργο στο περιβάλλον μου; Αφήστε με να δοκιμάσω: προσπαθώ σαν μικρός θεός να κρατήσω στην αιωνιότητα κάτι (ένα έργο τέχνης), αποπειρώμαι να οικειοποιηθώ πρόσωπα και πράγματα (γονείς – φίλοι), να αφήνομαι στο να σχολιάζω αενάως ζητήματα που με απασχολούν υποσυνείδητα ή να τα ‘ξορκίσω’ - επειδή δεν κάνω τίποτα ουσιαστικότερο γι’ αυτά από τον να τα διαβάζω (άρθρο για την πείνα στην Αφρική), επιχειρώ να καθρεφτίζομαι σε κάτι που θεωρώ ωραίο (κάτι μου ‘έκανε’ η αέρινη φιγούρα του περιοδικού που έχει το blog); Μήπως τελικά εγώ είμαι το έκθεμα και γύρω μου είναι το μουσείο που έφτιαξα για μένα;
Μια που αναφέρθηκες σε κορνίζες...δες και αυτό: http://www.pestaola.gr/2006/11/13/sun-sg8-digital-frame/
Πρέπει να τυφλώνομαι...μιλάς για e-κορνίζα στο προηγούμενο post...
Μα τι μπορώ να γράψω τώρα εγώ εδώ,
που δεν θα μου έφταναν χιλιάδες κορνίζες για να βάλω μέσα ό,τι αγαπώ;
Έτσι, λοιπόν τα κρατώ όλα στην καρδιά μου που είναι μυστική και πάλλουσα.
Που είναι ζωντανή, γεμάτη αίμα ακόμα, δόξα τω Θεώ και δίνει και παίρνει ζωή από όλα.
Μα εντελώς πια αντικαταναλωτικό πλάσμα... Αν περιμέναν από μένα οι δημιουργοί αυτών των κατασκευών να βγάλουν κανένα φράγκο θα άλλαζαν επάγγελμα...
1η επίσκεψη και συνεχίζω. Πολύ ενδιαφέρον το μπλογκ σου και ευχαριστώ θερμά για την πρόσκληση!
Καλωσόρισες στο μπλογκ Βασιλική! Σ' ευχαριστώ για την αποδοχή της πρόσκλησης.
Παρότι έχω πάψει από καιρό να επιδίδομαι στη λήψη αναμνηστικών φωτογραφιών, πιστεύοντας ότι οι όμορφες αναμνήσεις κατέχουν μια θέση στην καρδιά ακόμη και χωρίς τη συνδρομή της εικόνας, η αναγωγή του ίδιου του βιβλίου σε έργο τέχνης μέσα από την τοποθέτησή του σε κορνίζα, εξακολουθεί να μου φαίνεται ενδιαφέρουσα.
Ελπίζω να σε διαβάζουμε συχνά!
Μμμ... να το σκεφτώ.
Θα ήθελα πολύ να το δω από κοντά γιατί κάθε φωτογραφία έργου τέχνης είναι μια οικτρή απομίμηση.
Ξέρεις, όταν πήγα στη Μαδρίτη -για κοίτα μόλις πριν έγραφα πάλι για τη Μαδρίτη στον Black Cat αλλά για άλλο θέμα- και πήγα που λες και είδα ζωντανά τους αγαπημένους μου ζωγράφους στο μουσείο, έπαθα σοκ. Αλλά μεγάλο σοκ. Κόντεψα να λυποθυμήσω μπροστά στην Γκουέρνικα. Τι είναι η Γκουέρνικα που βλέπουμε στα βιβλία; ένα τίποτα είναι. Για πήγαινε εκεί να φας στη μάπα 4,5 μέτρα γωνίες σε όλες τις διακυμάνσεις του μαύρου.
Ε, μετά, είπα, ας τα κάψουμε τα βιβλία όλα τα περί τέχνης, αλλοιώνουν τόσο το έργο, το ψοφούν, το απονευρώνουν μέχρι να γίνει κάποτε και μισητό. Κάτι σαν τα αποσπάσματα ποιημάτων σπουδαίων. Γιατί έτσι μισούσα κι εγώ τον Σολωμό στο σχολείο, και όταν πήρα και κατάπια την κριτική έκδοση του Αλεξίου, κοιμόμουν μαζί του, τον έβγαζα βόλτα, -μάλιστα είχε πιαστεί η μέση μου με όλο αυτό το τούβλο- ώσπου στο τέλος στην τελευταία λευκή σελίδα, του έγραψα κι ένα γράμμα που είμαι σίγουρη πως το διάβασε ο ποιητής που λάτρεψα.
Αν όμως πρόκειται να τα κάψουμε τα βιβλία τέχνης, τότε σαν να μου φαίνεται πως δεν είναι καθόλου κακή ιδέα να κάνουμε έργο τέχνης το βιβλίο!
Αλλά αυτό το λέω για πλάκα, δεν λέω αλήθεια κι εγώ θέλω να λέω την αλήθεια μου. Προτιμώ τα αφαιρετικά έργα που δεν πααραπέμπουν σε τίποτα συγκεκριμένο και μέσα τους κάνεις συγκεκριμένα τα πιο αφηρημένα σου αισθήματα, αποσαφηνίζεις τις πιο ασαφείς σου σκέψεις.
Ξέχασα να πω ότι είμαι και φλύαρη, αλλά χωριό που φαίνεται...
Σ' ευχαριστώ. Με κάνεις και σκέφτομαι και βλέπω. Δεν θα έρχομαι κάθε μέρα αλλά θα έρχομαι, το υπόσχομαι. Έχω πολλή δουλειά σε συνδιασμό με μία μειωμένη ικανότητα, οπότε δεν μου είναι ευκολο κι ας φαίνεται πως μου είναι.
Την καληνύχτα μου και την εκτίμησή μου.
Δημοσίευση σχολίου