Στις πολιτισμένες χώρες του κόσμου, εκτός από τους τομείς της μεταποίησης και της διαχείρισης του χρήματος υπάρχει και ένας άλλος τομέας, άγνωστος στην Ελλάδα: αυτός του σχεδιασμού και της δημιουργίας. Συχνά μάλιστα, τα αντικείμενα της παραγωγής σφραγίζουν εποχές, ανάγονται σε πολιτισμικά σύμβολα και απεικονίζονται με τιμή και εθνική περηφάνεια σε σειρές γραμματοσήμων. Ακόμη κι αν εκεί, τα ταχυδρομεία φέρουν ακόμα τη σφραγίδα της... βασιλικής οικογένειας.
Αυτή μάλιστα η βασιλική οικογένεια, ενίοτε απονέμει τον τίτλο τιμής του Sir σε δημιουργούς όπως τον ιδιοφυή μηχανικό Alec Issigonis, σχεδιαστή του θρυλικού Mini, ή τον Giles Gilbert Scott, εμπνευστή του τηλεφωνικού θαλάμου που κοσμεί το Βρετανικό -αστικό και μη- τοπίο. Άκουσον, άκουσον...
Σε έναν τέτοιο κόσμο δεν αποτελεί έκπληξη η κίνηση των Βρετανικών...εεε... Βασιλικών Ταχυδρομείων (Royal Mail) να παρουσιάσουν τη σειρά γραμματοσήμων British Design Classics. Πρωταγωνιστές, δέκα αναγνωρίσιμα κομμάτια του βρετανικού design που άφησαν ιστορία, το καθένα για τους δικούς του λόγους:
- το μαχητικό Spitfire του R J Mitchell με τα ελλειπτικά φτερά για την καθοριστική συμβολή του στην έκβαση του Β' Παγκοσμίου πολέμου
- η μίνι φούστα της σχεδιάστριας Mary Quant που αναδιατύπωσε τους κανόνες της γυναικείας μόδας και αποτέλεσε σύμβολο της γυναικείας απελευθέρωσης
- το Concorde, προϊόν συναργασίας των Aerospatiale-BAC και σύμβολο μιας εποχής τεχνολογικής ουτοπίας, όταν ο κοσμος διέσχιζε τον Ατλαντικό σε 3 ώρες με ταχύτητα διπλάσια από αυτή του ήχου
- το διώροφο λεωφορείο Routemaster των Douglas Scott και Colin Curtis, σήμα κατατεθέν του Λονδίνου (έστω και μέχρι πρόσφατα)
- ο χάρτης του μετρό από τον Harry Beck, εμπνευσμένος από τα διαγράμματα ηλεκτρικής καλωδίωσης για τον εύληπτο και ευανάγνωστο σχεδιασμό του
- η Anglepoise Lamp του George Carwardine, το φωτιστικό γραφείου με τους ευέλικτους βραχίονες για να κατευθύνει το φως όπου ήταν απαραίτητο
- το εξώφυλλο της Penguin του Edward Young, που καθιστούσε άμεσα αναγνωρίσιμο κάθε βιβλίο των ομώνυμων εκδόσεων
- η Polypropylene Chair (καρέκλα από πολυπροπυλένιο) του Robin Day, δημοφιλής σε πλήθος δημοσίων κτιρίων σε όλο τον κόσμο
και βέβαια τα προαναφερθέντα:
- Μini Morris του Sir Alec Issigonis, αυτοκίνητο με ιδιοφυή εκμετάλλευση του εσωτερικού χώρου που αποτελούσε ταυτόχρονα μεταφορικό μέσο και αξεσουάρ μόδας και
- o τηλεφωνικός θάλαμος Κ2 του Sir Giles Gilbert Scott, σημείο αναφοράς σε κάθε γωνιά του Βρετανικού τοπίου
Αυτά βέβαια σε χώρες που η ανυπαρξία δημιουργικού στίγματος δεν ωθεί στην αναμάσηση του μακρινού παρελθόντος, τη θεοποίηση υπόπτων επιχειρηματιών και την απεικόνιση ασώματων πολιτικών κεφαλών σε γραμματόσημα που πτύονται εις αμφοτέρας τας πλευράς...
______________________________________
περισσότερα:
- για τη σειρά γραμματοσήμων British Design Classics
- για την παρουσίαση της σειράς στο περιοδικό έντυπο των Βασιλικών Ταχυδρομείων
- για την παρουσίαση της σειράς σε τηλεοπτικό σποτ της βρετανικής τηλεόρασης
- για το πως να τα αποκτήσετε
ΥΓ ...τώρα που το ξανασκέφτομαι, υπήρξα άδικος. Σαφώς και υπάρχουν στοιχεία του σύγχρονου Ελληνικού Πολιτισμού για να απεικονίσουμε σε γραμματόσημα: φέτα, ελαιόλαδο, σουβλάκι, τζατζίκι, σκυλάδικο... Και επιτέλους: ας καθιερωθεί το γραμματόσημο στο φακελάκι!
5 σχόλια:
Θα περίμενα να συμπεριληφθεί και το pillar box του ταχυδρομείου (http://en.wikipedia.org/wiki/Pillar_box). Αλλά ίσως να υπάρχει ήδη.
Δεν έχεις άδικο. Παρόλα αυτά δεν υπάρχει. Είναι μόνο τα δέκα που αναφέρονται. Πάντα είναι δύσκολη μια τέτοια διαδικασία επιλογής... Εγώ πάλι σκεφτόμουν το black cab (αλλά με το Mini και το Concorde είχαν ήδη καλύψει τα μεταφορικά μέσα εις διπλούν).
[Να υποθέσω ότι θα πάρεις μια σειρά? Ή μετά τα Bodum έχω χάσει την επιρροή μου επάνω στις καταναλωτικές σου συνήθειες? ;) ]
χαχαχαχαχα, όντως πήγα στο site να το τσεκάρω και ήμουν έτοιμος να τα παραγγείλω για δώρο σε έναν ξάδερφο που κάνει συλλογή γραμματοσήμων και νομισμάτων. Αλλά δεν τα παρήγγειλα ακόμα!
Τα Bodum δεν ξέρω πού τα έχει κρύψει η σύντροφος. Νομίζω σπάσαμε το ένα από τα δύο που πήρα και δεν το έχουμε αντικαταστήσει.
Παρεπιμπτόντως, επέστρεψα πρόσφατα από Ιταλία και στο αεροδρόμιο ανακάλυψα ένα φοβερό μαγαζί (αλυσίδα): http://www.modigliani.it/home2inglese.html.
[απαντώ κατά παράγραφο]
Λέω να παραγγείλω κι εγώ μια σειρά! Όσο περνούν τα χρόνια εκτιμώ όλο και περισσότερο τις συλλογές γραμματοσήμων... Ένα γραμματόσημο που απεικονίζει κάτι ή κάποιον που αξίζει να θυμόμαστε, είναι ο καλύτερος πρεσβευτής της χώρας απ' όπου προέρχεται. Μια εικόνα (και ταυτόχρονα το ίδιο το κομμάτι χαρτί) ταξιδεύει στο χώρο και το χρόνο.
[κρύψτης κι εσύ τα... παπούτσια]
Ευχαριστώ για το link! Μία από τις λίγες φορές που λιμπίστηκα κεραμικό -και το πήρα- ήταν στο μαγαζί του μουσείου Vaprikki στο Tampere της Φινλανδίας. Το μουσείο εδώ (http://www.tampere.fi/english/vapriikki/index.html) και η κεραμίστρια Silja Merikallio εδώ (http://www.merikallio.com/keraamikko.html). Επίσης πρόσφατα ανακάλυψα ένα υπέροχο μαγαζάκι στο Βερολίνο, όπου επιλέγεις άβαφα κεραμικά και τα ζωγραφίζεις επί τόπου (με τη βοήθεια εξειδικευμένου προσωπικού). Το "Paint your style" εδώ (http://www.paintyourstyle.de/home.html)
Αγαπητέ, ας μην ξεχνάμε ότι η πάλαι ποτέ Βρετανική Αυτοκρατορία έχει και ένα ίσχυρό και πρωτοπόρο παρελθόν όσον αφορά την βιομηχανία, κλάδος άρρηκτα δεμένος με το design. Οι Έλληνες μπορούν και ξέρουν να σχεδιάζουν, ποιός όμως θα κατασκευάσει; οι μεγαλοεπιπλάδες της αριστοκρατίας που είναι πρώτα σαίνια στην κλεψιά; και ποιός θα προστατέψει τον δημιουργό; ο νόμος που έγινε για την προώθηση των εμπορικών και οικονομικών συμφερόντων των μεγαλοκαρχαριών; έχεις κάνει καμια βόλτα από τον ΟΒΙ; άσε γιατί εγώ έχω κάνει.
Δημοσίευση σχολίου